Değişen Türkiye filan...

Dün sayfası bol pazar gazetelerini karıştırırken gözüme her iki sayfada beliren şehir dışı kapalı devre yerleşke ilanları çarptı, country life, healthy life, bilmemne country tarzı isimleri olan bu kentçikler bana J.G. Ballard'ın 1982'de yazdığı Running Wild isimli kısa polisiye hikayesini hatırlattı. Hikayede, Londra'nın dışa kapalı, bekçili, yürüyüş patikalı vs. uydukentlerinden birinde, bir sabah bütün yetişkinler birbirinden hunharca, ama bir o kadar da şaşırtıcı şekillerde öldürülmüş bulunuyor; bütün çocuklar da kayıp... Kitap boyu süren araştırmanın sonunda bütün yetişkinlerin, kendi çocukları tarafında öldürülmüş olduğu anlaşılıyor. Bir nevi Sineklerin Tanrısı durumu. Tek farkı, ıssız ada yerine ıssız bir uydukent, ıssızlık da, çocukların kendi kendilerine yaşadıkları bir tür ruh üşümesi... Dışarıdan yalıtılmış bir hayat içerisinde çocuklar kendi doğruları ve yanlışlarını oluşturuyorlar, kendilerine uygun görülen bu yaşamın cezasını ebeveynlerine çıkartıyorlar. Ya da dış dünyayla karşılaştırabildikleri tek toplumsal ölçütleri olan televizyondan, şiddete dayalı bir dünya tanıyıp, bir klanlaşma içgüdüsüyle, bütün rakipleri yokedip, kendi bağımsızlıklarını ilan etmeye vardırıyorlar. her ne olursa olsun (ki Ballard'ın yaptığı yorum neydi hatırlamıyorum) hayatında belediye otobüsüne binmemiş bir sürü gencin olması övünülecek birşey mi bilmiyorum...